Definicja coachingu

Coaching to partnerski proces wspierający klienta (tzw. „coachee”) w osiąganiu określonych celów, rozwijaniu potencjału oraz podejmowaniu świadomych decyzji. Coach nie daje gotowych rozwiązań, ale poprzez zadawanie pytań, aktywne słuchanie i tworzenie bezpiecznej przestrzeni do refleksji, pomaga klientowi odkrywać własne odpowiedzi i zasoby.

Według definicji International Coaching Federation (ICF) coaching to:

„partnerska relacja z klientem w kreatywnym procesie, który pobudza go do refleksji i inspiruje do maksymalizacji jego osobistego i zawodowego potencjału.”

Ta definicja podkreśla istotę coachingu jako procesu twórczego, opartego na dialogu i zaufaniu, a nie na podawaniu gotowych recept.

Główne założenia coachingu

  1. Klient ma zasoby – coaching opiera się na przekonaniu, że każdy człowiek posiada w sobie potencjał, wiedzę i możliwości do znalezienia rozwiązań. Rolą coacha jest pomóc mu je wydobyć.
  2. Coach nie doradza – choć może dzielić się własnym doświadczeniem (w sposób świadomy i ograniczony), jego podstawowym zadaniem jest prowadzenie procesu, nie dostarczanie odpowiedzi.
  3. Skoncentrowanie na celu – coaching służy realizacji konkretnych celów, które mogą dotyczyć życia osobistego, zawodowego, relacji, zdrowia, finansów i wielu innych obszarów.
  4. Działanie w „tu i teraz” – coaching skupia się na obecnej sytuacji i przyszłości, a nie na analizie przeszłości, co odróżnia go od terapii.
  5. Odpowiedzialność klienta – to klient decyduje, nad czym chce pracować i co zamierza zrobić między sesjami. Coach wspiera, ale nie bierze odpowiedzialności za efekty.